شلیک اولین موشک و غافلگیری بعثی ها

پایگاه رهنما:

شلیک اولین موشک و غافلگیری بعثی ها

در قسمت قبل درباره اعزام چند تن از نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به سوریه به منظور فراگیری فنون ساخت موشک و... نوشتیم.در این قسمت به ادامه ماجرا می پردازیم.

مدت آموزش از نظر سوری‌ها شش ماه طول می‌کشید. شرایط سوری‌ها برای بچه‌های ایرانی قابل پذیرش نبود. شش ماه نمی‌توانستند آنجا بمانند. کشورشان درگیر جنگ بود و مهم‌تر از همه، جنگ شهرها بود که دشمن آن را حربه‌ای منحصر به خود تصور می‌کرد. مقدم گفت: «مدتی که برای آموزش ما در نظر دارید طولانیه، ما می‌خواهیم فشرده و کوتاه باشه..» سرلشگر عبدالقادر گفت: «توی سه ماه که نمی‌شه این آموزش‌ها رو گذروند. علاوه بر این برای آموزش، 45 نفر لازمه، در حالی که شما سیزده نفر بیشتر نیستین. عربی هم که نمیدونین. از مترجم استفاده میکنین. ترجمه خودش کلی وقت کلاس‌‌ها رو می‌گیره. ضمن اینکه توی سه ماه میخواین دو نوع سیستم موشکی یاد بگیرین  ؛‌" فراگ 7" و " اسکاد بی" این غیرممکنه...»

حسن آقا برای سوری‌ها توضیح داد که اینها همه‌شان در زمینه توپخانه تخصص دارند وبسیاری از بحث‌هایی را که شما مطرح می‌کنید،‌احتمالا بلد هستند. فرمانده سوری متوجه شد که بچه‌ها چندان هم بی‌سواد نیستند. روی همین آشنایی با مسایل توپخانه، قرار شد دروس عمومی را در برنامه آموزشی نیاورد. دوران عافیت در هتل بین المللی دمشق خیلی زود به پایان رسید و پاسداران ایرانی راهی پادگان تیپ 155 موشکی شدند.

آموزش‌ها از 12 آبان سال 63 در پادگان تیپ 155 موشکی ارتش سوریه در دمشق آغاز می‌شود و در طول دوره، یکی از مهمترین کارهای جانبی 13 نیروی موشکی ایران، تهیه جزوه‌هایی از آموزش‌ها و بعضا کپی برداری از جزوه‌های اصلی آموزش‌ها بود که با موفقیت انجام شد و با گذراندن تمام دوره‌ها، سوری‌ها پیشنهاد دادند که نحوه آماده‌سازی و شلیک راکت‌های فراگ 7 را هم به افسران جوان ایرانی آموزش بدهند. طهرانی‌مقدم هم با این پیشنهاد موافقت می‌کند و 6 نفر از افسران جوان ایران از همان تیم 13 نفره راهی دوره آموزشی فراگ می‌شوند و نهایتا آموزش موشکی، 30 آذر ماه سال 63 به پایان می‌رسد و تیم، راهی تهران می‌شود.

هواپیمای حامل افسران جوان موشکی که در فرودگاه مهرآباد به زمین می‌نشیند و یک هواپیمای نظامی متعلق به ارتش، حسن طهرانی مقدم و 12 افسری را که حالا همگی "افسر موشکی" شده بودند را به کرمانشاه منتقل می‌کند تا در پادگان شهید منتظری، "تیپ موشکی حدید" رسما آغاز به کار کند. این تیپ را "امیرعلی حاجی زاده" که آن روزها افسر جوانی از یگان توپخانه سپاه بود، در غیاب افسران جوان موشکی در پادگان شهید منتظری راه اندازی کرد تا وقتی حسن طهرانی مقدم و تیمش به ایران بازمی‌گردند، ساز و کار و بسترهای لازم برای آغاز فعالیت اولین تیم موشکی‌ سپاه فراهم باشد. از سوی دیگر، لیبی هم به وعده‌اش عمل کرده بود و در چند نوبت موشک‌های "اسکاد بی" را به ایران تحویل داده بود.

لیبی، در نوبت اول 8 فروند و در نوبت دوم با سفر مجدد رفیق‌دوست به لیبی، ایران 10 فروند موشک دیگر نیز دریافت کرد و در دوره بعدی هم 12 فروند موشک دیگر توسط ایران دریافت می‌شود.

سرانجام فرماندهان جنگ تصمیم گرفتند اولین موشک خود را به داخل خاک عراق شلیک کنند. این موشک در تاریخ ۲۱ اسفندماه سال ۶۳ به‌سوی مواضع حزب بعث عراق شلیک شد و این ضربات ۸۸ بار دیگر و تا ۳۱ فروردین سال ۶۷ ادامه داشت. اولین موشک ایران در ساعت ۳:۲۰ روز ۲۱ اسفندماه سال ۶۳ به کارخانه سیمان در یک کیلومتری پالایشگاه کرکوک اصابت کرد. این موشک "اسکاد بی" با برد ۳۰۰ کیلومتر بود.

محسن رضایی فرمانده وقت سپاه پاسداران در این باره می‌گوید: «اولین موشک ما کرکوک را زد. کرکوک منطقه نفت خیز بود و بعد از بصره بزرگ‌ترین چاه‌های نفت عراق را داشت. دو الی سه روز بعد ما خود بغداد را با موشک‌های اسکاد زدیم که خوشبختانه خورد به بانک رافدین که یکی از بانک‌های اصلی عراق در شهر بغداد بود. این پدیده برای عراق خیلی عجیب بود، چون ۴ سال و نیم از جنگ می‌گذشت و اصلاً اینها فکرش را هم نمی‌کردند که ایران این موشک‌ها را از کجا آورده است.

ابتدا گفتند این عملیات خرابکاری بوده، اما بعد از ۵‌ــ ۴ روز مجبور به اعتراف شدند. ما هم با این قدرت‌نمایی موشکی که از خودمان نشان دادیم ثابت کردیم توان رزمی و دفاعی ایران افزایش پیدا کرده است. صدام هم به نتیجه رسید که اگر بخواهد جنگ موشکی و جنگ شهر‌ها را ادامه دهد، ایران چیز‌هایی دارد که ممکن است رو کند. این مسئله در توقف جنگ شهر‌ها و کوتاه آمدن عراق خیلی نقش داشت. بدون شک اگر قدرت‌نمایی موشکی ما نبود شاید ده‌ها هزار نفر دیگر از مردم ما شهید و زخمی می‌شدند.»

• موشک‌های اسکاد چه موشک‌هایی هستند؟

 اسکاد نام‌گذاریِ ناتو برای خانواده‌ای از موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد ساخت اتحاد جماهیر شوروی است که در دوران جنگ سرد تولید شد و به صورت گسترده به دیگر کشور‌های هم‌پیمان با کشور شوروی صادر شد. مدل‌های مختلف موشک اسکاد بین ۱۸۰ کیلومتر تا هزار کیلومتر برد دارند و وزن آنها بین ۴۴۰۰ تا ۶۵۰۰ کیلوگرم است.

اولین مدل این موشک که اسکاد-آ نامیده می‌شود در سال ۱۹۵۷ وارد ارتش شوروی شد. این موشک ۱۸۰ کیلومتر برد و خطای زیادی در حدود ۳ کیلومتر داشت. اسکاد-بی که رایج‌ترین مدل این موشک است از سال ۱۹۶۵ تولید شده و برد آن به ۳۰۰ کیلومتر افزایش و خطای آن به ۴۵ متر کاهش یافته بود. وزن اسکاد-بی به ۵۹۰۰ کیلوگرم، طول آن به ۱۱.۲۵ متر می‌رسد و کلاهک جنگی آن ۹۸۵ کیلوگرم است.